Papa Benedikt XVI. u rujnu je Majku Terezu, Albanku rođenu usred makedonskog Skoplja, proglasio sveticom, a ovih je dana u zagrebačkom Centru za kulturu Trešnjevka održana hrvatska praizvedba drame “Svetica u tami” Venka Andonovskog inspirirana životom ove omiljene i krhke katoličke redovnice. Režije ove komorne predstave o junakinji čiji život uopće nije (bio) komoran prihvatila se mlada Ivana Peroš inzistirajući na dokumentarističkom pristupu koji je na mahove ipak razbijao snažno duhovno ozračje koje izbija već i iz samog spominjanja Majke Tereze. U glavnoj ulozi dominirala je Kostadinka Velkovska, reinkarnirana Majka Tereza, glumica koja je svakim svojim koncentriranim pokretom podsjećala na onaj pognuti, paćenički lik požrtvovne majke milosrđa koja se baš u Zagrebu posljednji put oprostila od svoje majke na zagrebačkom austro-ugarskom kolodvoru 1928. godine.
Iako u predstavi u više uloga nastupaju i Velimir Čokljat, Mia Krajcar, Šiško Horvat Majcan i Ljiljana Čokljat, “Svetica u tami” funkcionira kao monodrama, osim u scenama dinamičnih dijaloga između Majke Tereze i njenog duhovnika, belgijskog jezuita Celestea van Exema kojeg je upečatljivo dočarao iskusni Čokljat.
Autor teksta Andonovski u svojoj “Svetici u tami” nije želio samo odati počast velikoj samaritanki uz poučne i dirljive epizode iz njenog života, nego je htio i poniknuti u redovničino srce, propitati njene eventualne, ljudske dileme i sumnje, pretvorivši se i u njenog strogog ispovjednika. I dok kazališna publika često nestrpljivo čeka kraj predstave grabeći prema izlazu, publika zagrebačke izvedbe “Svetice u tami” nevoljko je izlazila iz trešnjevačkog Cekatea, kao da je očekivala još koju scenu više.
Nadam se da ćemo i mi u Dubrovniku moći vidjeti!